De waarschuwing

Het is niet normaal voor mij om zo vlug na een ander bericht al een nieuw bericht te schrijven (en het gaat een langen zijn deze keer). Maar dit is een ander soort bericht, het gaat niet bepaald om mijn dagelijkse leven. Ik had er nooit echt over nagedacht maar ineens begon mijn brein te werken (niet dat het dat anders niet doet hoor) en ik begon me iets te realiseren.

Ik heb geluk

Veel geluk.

De titel van het bericht klinkt een beetje onheilspellend. Ik wil niemand bang maken, geloof me, maar ik wist niet hoe ik het anders moest noemen. Na dit ultralange bericht gelezen te hebben zal je wel begrijpen waarom ik het zo genoemd heb.

Dit bericht is voor toekomstige uitwisselingsstudenten, voor mensen die niet veel over 'uitwisselingsprojecten'  weten, voor AFS(!!!) maar ook voor alle anderen eigenlijk.
Ook wil ik niet opscheppen over het leven dat ik hier leid, wat ik hier vertel zijn facts.
Keep. That. In. Mind.

 

Zoals ik al zei; ik heb veel geluk. Natuurlijk, iedereen die de kans krijgt om op uitwisseling te gaan heeft veel geluk. Zo'n kans krijgt niet iedereen aangeboden en velen willen het zelfs niet overwegen om hun geliefde geboorteland (die jullie zogezegd allemaal haten. Ja lieve Belgjes, jullie zitten altijd te klagen over hoe verschrikkelijk saai en irriterend en allemaal andere woorden die België beschrijven als een land dat men nooit zou moeten bezoeken als men in vrede wil verder leven) voor langer dan 2 weken te verlaten. Ok, wacht, ik ga die zin nog eens opnieuw typen want ik ben er weer in geslaagd om te veel tussen de haakjes te schrijven. Dus: "Zo'n kans krijgt niet iedereen aangeboden en velen willen het zelfs niet overwegen om hun geliefde geboorteland voor langer dan 2 weken te verlaten.  No offence, het is de waarheid, ik heb het namelijk al vele malen gehoord.

Nu, op die voorbereidingsweekends van AFS waar we 'kennis maakten' met alle dingen die normaal gebeuren tijdens zo'n jaar kwamen we te weten dat niet alles perfect gaat en voor de mensen die met AFS verbonden zijn, wel, jullie hebben zeker allemaal gehoord van die 'curve' waarin je je het in het begin van het jaar heel gelukkig voelt, dan minder, minder, minder, dan weer gelukkig, dan minder, en dan weer gelukkig en dan wil je niet meer naar huis (of toch wel). Kortom, elke maand is er wel een periode (paar dagen, 1 dag, paar uur,…) waarin je je…  beter zou kunnen voelen.

k zit hier nu iets meer dan 5 maand en ik heb me 1 dag heel ongelukkig gevoelt en dat was omdat mijn kat gestorven was. Dat was het. En ik ben doodeerlijk.

 Nu vragen jullie je waarschijnlijk af "waarom?". "Mist ze dan niemand?"

Eerlijk antwoord "Ja"

Alleen woont deze persoon in Noorwegen, ironisch, I know.

Versta me niet verkeerd, ik ken echt enorm fantastische mensen in België. En ik consider hun nog altijd als enorm goeie vrienden, niet minder goeie vrienden omdat ik hen niet meer zie. Maar echt verdrietig zijn omdat ik deze personen niet zie, neen, dat ben ik nog niet geweest. Ik ga indescribably blij zijn als ik deze mensen ga terug zien in July, zeker en vast. Maar missen? Nee, ik weet ook niet waarom, ik begrijp het niet helemaal. Ik ben niet iemand die vlug iets 'mist'. Vat dit aub niet verkeerd op, I beg you.

 

De rest van het bericht zal ik wijden aan de dingen die mij dan zo gelukkig maken.

Eerst en vooral, mijn familie, ze zijn echt fantastisch. En al van het begin aan een goeie familie hebben is al een immens pluspunt aan een uitwisseling.

Ook heb ik heel goeie vrienden. Echt heel veel vrienden heb ik niet maar ik heb er genoeg, en een paar van die vrienden (net die die in mijn klas zitten) zijn eigenlijk heel goeie vrienden geworden. We zijn al volop plannen aan het maken voor hun bezoek aan België (waar veel bier bijhoort), wanneer ik daar terug ben. Ik ga ook 5-6 dagen per week bij vrienden thuis. Ook ken ik families van mijn vrienden waar ik ook goed mee overeen kom en die mij uitnodigen voor evenementen.

 Niet iedereen heeft het geluk om van de eerste keer in een fantastische gastfamilie terecht te komen, sommigen hebben het jammer genoeg iets moeilijker. Met het gemis hetzelfde, niet iedereen is zo koel als mij om niet echt mensen te missen in zijn/haar thuisland. Ook heb ik heel veel geluk gehad met vrienden, ik heb namelijk altijd gehoord dat het niet bepaald makkelijk is om met Noren bevriend te worden, wat ik dan ook bevestig. Ik heb het geluk gehad om er drie in mijn klas te hebben waar ik enorm goed mee overeen kom en al samen plannen voor toekomstige reizen en dergelijke mee maak.

 

De school waar ik heen ga bevalt me ook heel erg. Geloof me, sommige vakken zijn saai, maar…is dat niet zo in elke school? De leerkrachten zijn leuk, de meeste vakken zijn toch wel interessant en we zijn zo vrij, oh zo vrij, damn!

 Wel, kijk, hier weer hetzelfde, ik heb het geluk dat ik naar een heel leuke school ga waar ik doe wat ik graag doe en waar leerkrachten en leerlingen meer dan meevallen.

 

Natuurlijk, het feit dat ik een Noors kjæreste (= boyfriend) heb maakte mijn leven, dat al zo goed was, nog 100 keer beter. Maar voor dat, moest ik hem nooit gekend hebben, zou ik hier nog enorm gelukkig zijn dus dat is echt niet necessary om een goed uitwisselingsjaar te hebben , oh nee, alsjeblieft, denk dat niet. Soms is het zelfs beter om er geen te hebben, als je te ver weg van je thuisland zit bijvoorbeeld. Sommigen zijn van mening dat het 'slecht' is als je een lief hebt terwijl je uitwisseling. Om het even duidelijk te maken, wij kennen elkaar nu ondertussen al bijna 1 jaar dus dat maakt wel een verschil. Ook is het enorm makkelijk en goedkoop om van België naar Noorwegen te gaan (of omgekeerd). Dus heel moeilijk zal het niet zijn om elkaar te zien wanneer ik terug in dat Belgenland zal wonen (om eerlijk te zijn, het zal dan zelfs makkelijker zijn).
Je moet ook weten dat het niet normaal is dat uitwisselingsstudenten in Noorwegen een kjæreste hebben omdat, zoals ik al eerder zei, Noren heel gesloten zijn. Daarom dat Noren altijd verschieten als ze te weten komen dat mijn kjæreste dus weldegelijk een Noor is.

 Nu genoeg over dat onderwerp, iets anders nu;

Mijn eerste liefde was de natuur, Noorwegen is natuur, het is overal. Ik woon in de 3e grootste stad van Noorwegen en toch kan ik overal de natuur zien, bergen in de verte, de oceaan,… Het is perfect. Ik woon praktisch in het centrum van de stad, ik kan bijna overal te voet naartoe, alles wat ik nodig heb is in de stad en toch kan ik wanneer ik wil, me laten onderdompelen in de natuur waar je het gevoel krijgt dat je 1000en kilometers weg zit van de menselijke beschaving (?) en waar het zo stil is dat je simpelweg alles kan horen maar in werkelijkheid misschien 20 min wandelen van de stad zit.

Meeste uitwisselingsstudenten zitten niet in een grote stad en moeten een tijdje reizen om er te geraken, ik zit er, zoals ik net zei, midden in.

 

De taal, ja, de taal, daar heb ik ook nog iets over te zeggen. Of zou ik zeggen, 'de talen'?

Ik zou niet in Noorwegen op exchange zijn moest ik geen Noors leren. Wat ik echter niet verwacht had, was dat ik ook Duits zou leren, en mijn Frans zou verbeteren.

Noors. Gelijkaardig aan Nederlands maar toch niet zo gelijkaardig als ik verwachtte om eerlijk te zijn. Veel woorden zijn hetzelfde maar dan een beetje anders uitgesproken en de grammar is ook anders. Maar toch ben ik er in geslaagd om het te leren en nu praat ik bijna altijd Noors. Welja, altijd Noors met mijn familie, en een mix van Noors en Engels met mijn vrienden (meer Noors wel) omdat we zo gewoon waren om Engels te praten dus soms switchen we zonder we het ons realiseren. Toch versta ik 95% van alles wat in Noors gezegd wordt.

In een van de weinige blogberichten die ik tot nu toe geschreven heb, heb ik ook vermeld dat ik overgestapt ben van Frans naar Duits omdat Frans zo makkelijk was. Ik heb nooit eerder Duits in school gehad en ik moet toegeven dat mijn Duits toch al 'degelijk' is, voor de korte tijd dat ik het studeer. En Frans… voor ik naar Noorwegen vertrok had ik een angstvallig gevoel dat ik ging terugkomen in België en niet in staat zou zijn om 5 Franse woorden op te noemen zonder ze rampzalig uit te spreken. Niet dus. Ik geef Franse les en geloof het of niet maar mijn Frans is nu beter dan ooit. Nederlands is nu de enige taal die een beetje een probleem is, ik hoop dat ik niet te veel fouten schrijf in deze tekst (maar ik denk het niet). Ik heb namelijk de -dt regel nog altijd niet onder de knie.

Dus bij deze, er zijn niet zoveel net-18-jarigen die 5 talen spreken, ik voel toch wel iets opborrelen dat omgeschreven kan worden als 'trots'.

 

Het is een lang bericht, I know. Als je dit gelezen hebt, proficiat.

Ik wilde gewoon eens laten weten dat het ook anders kon, de uitwisseling, dat het niet per se hoefde te gaan zoals AFS aankondigt. Bij de meeste gevallen heeft AFS dus wel gelijk (but then again, mensen die mij kennen weten wel dat ik niet onder de groep 'meeste gevallen' thuishoor). Ook ben ik me ervan bewust dat ik nog 5 maand te gaan heb (thank God, het gedacht aan terug naar België gaan, voor definitief, geeft me braakneigingen… positief blijven Gudrun, positief bijven) dus dat er nog vanalles kan veranderen maar eerlijk gezegd twijfel ik daar aan.

Het leven gaat verder.

Ik ben blijkbaar nog zo slecht niet in blogs schrijven aangezien er maar iets meer dan een maand tussen zit en ik had beloofd om elke maand iets te schrijven (of was het om de twee weken? Ik hoop dat het elke maand was anders zit ik toch met iets dat je een probleem kan noemen).

Het eerste weekend van December was fantastisch, 2 AFS vrienden van mij; een Duitse en een Braziliaan, kwamen me bezoeken voor 3 dagen. We had a lot of fun, yeah. En we zijn al aan het kijken voor volgende 'meetings'.

Zoals jullie weten (of misschien niet) zijn de Noren nogal 'fond of' (sorry, ik kan niet op het Nederlandse woord komen, dat gebeurd nogal veel de laatste tijd maar ik zou jullie, dierbare lezers, niet moeten afleiden met aparte verhalen die ik tussen haakjes zet. Ik maak veel te veel gebruik van haakjes) dus zoals ik al zei, ik ga het nog eens herhalen omdat de haakjes te lang zijn; Noren zijn nogal 'fond of' Kerstmis. Dus was het dan ook doodnormaal dat de school een Kerstontbijt organiseerde de laatste dag van school. Wil zeggen, op school om 9u en weg om 10u30 ofzo. Daarna zijn een paar vrienden en ik naar een vriendin haar huis geweest en hebben we de laatste film van Harry Potter bekeken (we hadden een HP marathon die een paar weken duurde) en daarna,  jawel, karaoke gedaan. Ja, ik, karaoke, kan je het je al voorstellen? Diegenen die mij in real life kennen zullen daar waarschijnlijk wel moeilijkheden mee hebben. Ik stel je gerust, ik kon het mezelf ook niet voorstellen tot dat ik het deed en het liefde op het eerste zicht werd. 4 Uur. 4 Uur lang karaoke. Geen wonder dat ik een pil tegen hoofdpijn moest nemen toen ik thuis kwam. Ik bedoel maar, wat wil je? 4 Uur aan een stuk Abba en andere gelijkaardige liedjes zingen, als je dan geen hoofdpijn krijgt weet ik het ook niet meer. Damn.

Daarna kwamen de echte feestdagen, wil zeggen, véél dinners. Was wel leuk, heel leuk! Jammer dat het gedaan is maar zo is dat nu eenmaal.

Wat ik nog gedaan heb tijdens de kerstvakantie is tijd doorgebracht met mijn "Norsk kjæreste" en… schaatsen. Zoals sommigen onder jullie wel weten is het al een paar jaar geleden dat ik op schaatsen gestaan heb. Ik kon dus echt niet schaatsen. Moest ik geen arm hebben gehad om me aan vast te houden lag ik nog waarschijnlijk nog in het hospitaal. Wat niet wil zeggen dat het niet leuk was, versta me dus niet verkeerd.

En toen begon school weer… Het was wel leuk om terug te gaan, aangezien ik school leuk vind.
Ik heb ook een 'job' als Franse leerkracht bij vrienden van me, 3 keer per week. Ik ben hier een echt genie, ook als het op Frans aankomt. Noren zijn goed in Engels maar je moet niet proberen hun een andere taal aan te leren, sorry Noorse medemensen maar het is nu eenmaal zo, jullie geven het zelf ook toe. Achja, ik help dus 2 mensen met Frans en ik moet zeggen dat ze echt nog redelijk goed zijn. Franse privé leraar is echt nog een leuke job, nooit gedacht maar het is echt wel waar.
Ook krijg ik pianolessen van een vriendin, 3 keer per week, het is niet gemakkelijk maar ik ben niet meer zo hopeloos als ik was in het begin.
Al die dingen maken mijn leven nog drukker dan het was ervoor. Niet dat ik daar problemen mee heb hoor.

Oh damn, ik zie net dat het nog maar 5,5 maand is tegen dat ik verplicht-tegen mijn wil teruggestuurd wordt naar België. Het is niet dat ik niet wil terug gaan hoor maar alles is hier gewoon zo zalig en perfect, ja, nog altijd AFS! I'm wondering waar die downperiode blijft waarin ik wanhopig terug wil naar mijn thuisland. Die is er nog niet geweest, het spijt me verschrikkelijk (niet dus).

Snø og storm i Stavanger!

Ik ben blijkbaar niet goed in blogs bijhouden, dit is nu eenmaal bewezen bij het feit dat ik altijd beloof dat ik elke maand ga schrijven maar dat ik het nooit doe. In ieder geval, ik ga er geen woorden meer aan vuilmaken.

Een paar dagen geleden was er hier een geweldige storm. Veel huizen zijn vernield, de zee kwam in de stad (de zee is eigenlijk in de stad maar door de storm kwam die dus over de wegen enzo). Het centrum was gesloten en daar bedoel ik niet alleen de winkels mee maar ook echt de straten die afgezet waren. En de politie raadde de mensen aan om binnen te blijven wanneer het donker was omdat het anders wel eens gevaarlijk kon worden.

Hier 2 foto's ervan. Wees gerust, ik ben er niet geweest om die foto's te nemen, ik heb ze op internet gevonden.

 

Nu, dat was niet het belangrijkste. Het belangrijkste was... sneeuw! De storm duurde zo'n twee dagen en de derde dag werd ik wakker, kwam in de keuken en keek door het raam en wat zag ik? Sneeuw natuurlijk! Niet zoveel maar toch, sneeuw. En ik hou van sneeuw.
Die avond stopte het niet met sneeuwen met als gevolg dat ik toen ik de volgende ochtend, een zaterdag, uit mijn raam keek nogal verschoot bij het zien van de hoeveelheid sneeuw die erbij gekomen was. Er lag iets van 25cm ofzo. En dat allemaal in één nacht.
Die zaterdag waren ik en een paar vrienden van m'n klas van plan om een Harry Potter marathon te doen en sleepover maar omdat het zoveel sneeuwde hebben we een groot deel van zaterdag buiten doorgebracht.
Zondagochtend werden we wakker en de sneeuw was bijna allemaal weg... Het had geregend 's nachts en de temperatuur was gestegen, jammer genoeg.
In ieder geval, ik heb toch mijn camera meegesleurd tijdens de tocht in de sneeuw dus ik heb veel foto's genomen.
Mijn gastpa was zaterdag naar het eiland geweest waar onze cottage is en heeft daar ook veel foto's getrokken, deze zal ik hier ook plaatsen, ookal heb het het niet echt gezien in de sneeuw, ook jammer genoeg.

Eiland

Eiland

Eiland

Gamle Stavanger

Stavanger centrum

Eiland

Domkirke

Vanuit mijn raam.

Mijn straat.

 

Mijn straat.

Mijn straat.

Artwork

Hei hei,

hier de foto's van het project over zigeuners waar ik over sprak in mijn laatste bericht.

 

 

Islands and art

En het is weeral van dat. Ik had belooft om om de 2 weken iets te schrijven maar het is weeral een maand geleden. Om een of andere manier vergeet ik deze blog gewoon, ik heb zoveel andere dingen te doen en er gebeurd hier zoveel en dan vergeet ik dat etc… Hectisch, echt hectisch, maar fantastisch.
Dusja alles gaat hier nog altijd fantastisch, geen klachten, niets.

Van 5 tot 13 oktober was het hier herfsvakantie. Het was een rustige vakantie, niet té veel gedaan, met vrienden afgesproken en natuurlijk ook 2 dagen niets doen, hoe zalig kan dat zijn (en nee dit is geen sarcasme). Van donderdag tot zondag zijn we naar de cottage op het eiland geweest. Ik denk dat dit tot nu toe mijn meest favoriete weekend was, het was echt fantastisch, alles, zelfs het weer! We zijn met een van onze boten naar Halsnøy en Sør-Bokn gevaren (dit zijn ook eilanden in de fjord) en dan wandelingen gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het daaropvolgende weekend zijn we met de mensen van AFS in ons chapter ook naar onze cottage geweest. Het weer was wel iets minder maar het was toch leuk.

In school zijn we in de kunstlessen bezig met een project dat in het cultuurgebouw moet komen en het thema is… zigeuners. Ja ik weet het, raar thema, maar wij hebben dat niet gekozen.

Dit is een nog niet afgewerkte tekening van een vriendin en ik. Als die afgewerkt is ga ik het posten.

 

In de lessen costumedesign moesten we een Egyptisch costum maken voor mannen… en we zijn met 3 meisjes… Achja, we hebben toch een rok gemaakt.

I know, I know, het is geen hoogstaande kwaliteit maar het ziet er toch Egyptisch uit.

 

Vorig weekend ben ik naar een klimcursus geweest. 5 - 6 Uur per dag klimmen, vermoeiend, echt vermoeiend maar het was echt wel leuk. Ik liep daar rond bij die klimmuur en ineens hoor ik mensen Hollands praten! Voor ik het wist was ik er al tegen aan het praten en 1 van hen woont hier en gaat hier naar de universiteit. Ik moet zeggen, mijn (algemeen) Nederlands is serieus achteruit gegaan. Ik moest echt wel moeite doen om mooi Nederlands te praten, niet dat ik daar ooit echt goed in geweest ben maar je weet wel wat ik bedoel. Ook zaten er Engelse woorden tussen enzo, kortom, ik zou me moeten schamen (maar dat doe ik niet). Dus achter die 1e dag kon ik al mooi naar huis gaan met een nieuw nr. Hah.

Bilder, bilder, bilder!

Het is al een maand geleden sinds mijn laatste blogbericht! 1 maand! En ik dacht dat ik beloofd had dat ik elke week of om de 2 weken iets ging schrijven… Vanaf nu zal ik echt proberen om dit te doen. De reden waarom ik nu pas schrijf is, je weet het waarschijnlijk al, tijdsgebrek. Ik heb het hier zo druk ookal kom ik alle dagen vroeger thuis van school maar toch… Druk druk druk.
Ik denk 3 weken geleden ben ik naar Satyricon geweest. Voor diegenen die dat niet kennen, het is een heel bekende Noorse black metalband. Het concert was fantastisch! Ohja dat was in diezelfde week als dat ik naar Kaizers geweest ben. 2 Concerten in 4 dagen dus, voor mij alleszins geen probleem.

 

Van 19 tot 22 was er een AFS camp ergens in een oude school (die niet meer gebruikt word) in een afgelegen plaats  1,5h ten noorden van Bergen. We waren met ongeveer 24 studenten en dan een paar 'leiders'. Geloof het of niet maar het was echt leuk, ik heb me enorm geamuseerd. We waren blij dat we elkaar nog eens terug zagen, het was al een maand geleden sinds het arrivalcamp. Ook het ik een paar heel leuke andere mensen leren kennen daar. Ik durf het bijna niet zeggen maar ik kijk al uit naar het volgende camp.

Zoals je wel ziet zijn de Aziaten (weeral) in de meerderheid.

 

 

 Zoals ik al in onderstaande berichten geschreven heb, heb ik Frans op school. Wel, nu niet meer. Het was véél te makkelijk, ik verveelde me dood dus besloot ik om Duits te leren. De Duitse lessen zijn echt veel chiller dan de Franse lessen, we praten over bier(feesten) enzo.

Ohja iets dat me hier ook opgevallen is, is dat velen 'ja' zeggen terwijl ze inademen. Het is echt moeilijk te beschrijven. De eerste keer dat ik het hoorde dacht ik dat er iets mis was met die persoon, niet dus, dat is hier normaal en ik ben het nu al gewent. Ze ademen niet in tijdens elke keer dat ze 'ja' zeggen though.

Vorige weekend ben ik naar Preikestolen geweest! Jaja die enorm bekende rots die tijdens het seizoen zwart ziet van de toeristen die denken dat het makkelijk is om er te geraken en die dus op (hoge) hakken en rokken en de meest ongepaste kledij die je je maar kan bedenken naar Preikestolen proberen te klimmen. Zo heb ik het dus niet gedaan ter info. De tocht naar Preikestolen neemt toch wel 2,5h in beslag als je goed doorwandeld en het is dus hele tijd klimmen en over moeilijke paden lopen en springen. Beide de wandeling en Preikestolen zelf zijn echt de moeite waard om eens te doen als je van wandelen en natuur houd. Het weer was ook enorm goed. Het heeft al meer dan 1 week niet geregend en dat aan de westkust!

 

Ten slotte heb ik ook wat fotos gemaakt tijdens een avondwandelingetje van meer dan 2 uur van de buurt waar ik woon.