Het leven gaat verder.

Ik ben blijkbaar nog zo slecht niet in blogs schrijven aangezien er maar iets meer dan een maand tussen zit en ik had beloofd om elke maand iets te schrijven (of was het om de twee weken? Ik hoop dat het elke maand was anders zit ik toch met iets dat je een probleem kan noemen).

Het eerste weekend van December was fantastisch, 2 AFS vrienden van mij; een Duitse en een Braziliaan, kwamen me bezoeken voor 3 dagen. We had a lot of fun, yeah. En we zijn al aan het kijken voor volgende 'meetings'.

Zoals jullie weten (of misschien niet) zijn de Noren nogal 'fond of' (sorry, ik kan niet op het Nederlandse woord komen, dat gebeurd nogal veel de laatste tijd maar ik zou jullie, dierbare lezers, niet moeten afleiden met aparte verhalen die ik tussen haakjes zet. Ik maak veel te veel gebruik van haakjes) dus zoals ik al zei, ik ga het nog eens herhalen omdat de haakjes te lang zijn; Noren zijn nogal 'fond of' Kerstmis. Dus was het dan ook doodnormaal dat de school een Kerstontbijt organiseerde de laatste dag van school. Wil zeggen, op school om 9u en weg om 10u30 ofzo. Daarna zijn een paar vrienden en ik naar een vriendin haar huis geweest en hebben we de laatste film van Harry Potter bekeken (we hadden een HP marathon die een paar weken duurde) en daarna,  jawel, karaoke gedaan. Ja, ik, karaoke, kan je het je al voorstellen? Diegenen die mij in real life kennen zullen daar waarschijnlijk wel moeilijkheden mee hebben. Ik stel je gerust, ik kon het mezelf ook niet voorstellen tot dat ik het deed en het liefde op het eerste zicht werd. 4 Uur. 4 Uur lang karaoke. Geen wonder dat ik een pil tegen hoofdpijn moest nemen toen ik thuis kwam. Ik bedoel maar, wat wil je? 4 Uur aan een stuk Abba en andere gelijkaardige liedjes zingen, als je dan geen hoofdpijn krijgt weet ik het ook niet meer. Damn.

Daarna kwamen de echte feestdagen, wil zeggen, véél dinners. Was wel leuk, heel leuk! Jammer dat het gedaan is maar zo is dat nu eenmaal.

Wat ik nog gedaan heb tijdens de kerstvakantie is tijd doorgebracht met mijn "Norsk kjæreste" en… schaatsen. Zoals sommigen onder jullie wel weten is het al een paar jaar geleden dat ik op schaatsen gestaan heb. Ik kon dus echt niet schaatsen. Moest ik geen arm hebben gehad om me aan vast te houden lag ik nog waarschijnlijk nog in het hospitaal. Wat niet wil zeggen dat het niet leuk was, versta me dus niet verkeerd.

En toen begon school weer… Het was wel leuk om terug te gaan, aangezien ik school leuk vind.
Ik heb ook een 'job' als Franse leerkracht bij vrienden van me, 3 keer per week. Ik ben hier een echt genie, ook als het op Frans aankomt. Noren zijn goed in Engels maar je moet niet proberen hun een andere taal aan te leren, sorry Noorse medemensen maar het is nu eenmaal zo, jullie geven het zelf ook toe. Achja, ik help dus 2 mensen met Frans en ik moet zeggen dat ze echt nog redelijk goed zijn. Franse privé leraar is echt nog een leuke job, nooit gedacht maar het is echt wel waar.
Ook krijg ik pianolessen van een vriendin, 3 keer per week, het is niet gemakkelijk maar ik ben niet meer zo hopeloos als ik was in het begin.
Al die dingen maken mijn leven nog drukker dan het was ervoor. Niet dat ik daar problemen mee heb hoor.

Oh damn, ik zie net dat het nog maar 5,5 maand is tegen dat ik verplicht-tegen mijn wil teruggestuurd wordt naar België. Het is niet dat ik niet wil terug gaan hoor maar alles is hier gewoon zo zalig en perfect, ja, nog altijd AFS! I'm wondering waar die downperiode blijft waarin ik wanhopig terug wil naar mijn thuisland. Die is er nog niet geweest, het spijt me verschrikkelijk (niet dus).